معماری شـاید . . .
طراحی جاه طلبانه، فضای داخلی رویایی و یا محیطی هیجان انگیز. این ها واکنش ها و القابی است که در چند روز گذشته توسط علامندان به دنیای طراحی و معماری، به پروژه جدید دفتر طراحی فاستر و همکاران داده شده است.
البته مانند هر پروژه ی دیگری مخالفانی هم وجود دارند، اما این طور که پیداست همکاری وزارت کار عمومی کویت با نورمن فاستر در قدم اول بسیاری از نگاه ها را به سوی خود معطوف کرده. در ادامه مطلب می خواهیم ما هم نگاهی داشته باشیم به طراحی این فرودگاه جدید.
ابعاد ترمینال ها حکایت از بلند پروازی تیم طراحی دارد. طول هر کدام از بال های این ساختمان سه پره ۱۲۰۰ متر یا ۱٫۲ کیلومتر است. وقتی به داخل ترمینال وارد شوید ارتفاع سقف در بلندترین نقطه به ۲۵ متر می رسد. سقفی که با ستون های بتونی برافراشته شده و در بعضی از قسمت ها با سایبان هایی از مواد جدید می تواند نور طبیعی روز را به صورت غیر مستقیم به داخل هدایت کند.
حجم جامد ستون های بتونی و حرکت های مواج روی سقف در کنار طراحی قسمت هایی که با این سایبان ها پوشیده شده، الهام بخش نوعی قایق سنتی کویتی به نام «داو» است. نکته ای که شاید در تلطیف هر چه بیشتر این فضای داخلی که در یکی از گرم ترین نقاط قابل سکونت کره زمین واقع شده، موثر است.
اما طراحی این فضای بسیار بزرگ برای این کشور بسیار کوچک برای چه هدفی صورت گرفته؟ موژان مجیدی مدیر اجرایی دفتر طراحی فاستر و همکاران “مقیاس طراحی این فرودگاه را نشان دهنده نگرش و دیدگاه آینده نگر برای سرمایه گذاری در زیرساخت ها و طراحی جاه طلبانه فضاها را به همان اندازه موثر و گیرا می داند.”
این فرودگاه به طور سالیانه ظرفیت پذیرش ۱۳ تا ۲۵ میلیون مسافر را داراست اما نقشه های طراحی شده این امکان را می دهند تا با طرح های توسعه، این پروژه در آینده توانایی میزبانی ۵۰ میلیون مسافر در سال را داشته باشد. نکته ای که می تواند مقصد بسیاری از مسافران را تغییر دهد و یا محلی برای تجدید قوای خطوط هوایی و مسافران آن ها باشد.
مسابقه آسمان خراش های ۲۰۱۱ به جد انقلابی عظیم در طراحی است و نشانگر اشتیاق معماران ساختمان برای طراحی نسل آینده ساختمان ها و سازه هایی است که برای ساخت اونها ما نیاز به مواد اولیه ، فناوری ، برنامه ریزی و زیبایی شناسی نوین تری داریم. بیشتر تمرکز داوران این مسابقه روی طرح هایی بود که درک معماری بالاتر داشتند و از فناوری سبزتری ( یعنی ساخته شده از مواد اولیه کم ضررتر و استفاده از انرژی کمتر) برخوردار بودند !
مقام اول :مرکز بازیافت دهلی
این آسمان خراش برای دهلی نو که یکی از آلوده ترین پایتخت های جهان می باشد ایده سازی شده است. این منظره در نگاه اول حتما شما را به یاد چرخ و فلک بزرگ لندن می اندازد. این سازه به وسیله ماشین های اوراقی این شهر ساخته خواهد شد و مانند فیلتری بزرگ عمل خواهد کرد که کربن دی اکسید موجود در هوا را جذب و آن را برای رشد گیاهانی به کار خواهد برد که از آنها سوخت های گیاهی تولید میشود.
برای دیدن سایر طرح های شاهکارهای معماری سال ۲۰۱۱ بر روی ادامه مطلب کلیک کنید.
مقام دوم: برج تخت
مقام سوم : تصویر سازی دوباره سد هوور
مقام ۴ : نئو تکس
مقام ۵ : شهر پورو ، توانبخشی برای بمبئی
مقام ۶ : برجی برای مردگان
مقام ۷ : برج ماهی
مقام ۸ : برج ورزش
مقام ۹ : pH – Coastscraper
مقام ۱۰ : کوه یخ استقلال